και εξεγερμενο το νεο ετος

Εδω και ενα μηνα τα πραγματα γυρω σαν να ταρακουνηθηκαν. Σαν να βγηκε λιγο η καθημερινοτητα απο τη βολικη τροχια της και το σιγουρο της δρομολογιο. Η σφαιρα απο το οπλο του μπατσου εφυγε με ταχυτητα και προσεκρουσε στην απατηλη βιτρινα της μικροαστικης μας ασφαλειας. "Εχουμε δημοκρατια", "η χουντα ηταν κατι τελειως διαφορετικο.τωρα υπαρχει ελευθερια λογου" κτλ, ο μπαμπας μου με διαβεβαιωνε λιγο καιρο πριν οταν διαφωνουσαμε/ τσακωνομασταν περι πολιτικης. Τωρα δεν λεει και πολλα, μονο για τους βανδαλισμους και τις περιουσιες των μαγαζατορων.
Ενταξει και εγω σκεφτομουν πως δεν εχουμε χουντα. Αλλα τι σημαινει χουντα; Σημαινει τανκς; Σημαινει στρατο στο δρομο; Σημαινει ελεγχομενη πληοροφορηση; Σημαινει φιμωση διαφορετικων απο την κυριαρχη αποψεων; Και ποσα απο αυτα τα στοιχεια μπορουμε να ανιχνευσουμε στην μεταμοντερνα και φιλελευθερη εποχη μας; Μηπως την θεση των αυστηρων απαγορευσεων την εχει παρει η αθορυβη προβολη και επιβολη ολοενα και περισσοτερων τροπων υποταγης και ομογενοποιησεις; Ανοιγω την τηλεοραση και βλεπω ειτε χαρουμενες φατσες που χαιρονται τους ερωτες τους ειτε δραματα χωρις καμια επαφη με τη δικη μου πραγματικοτητα. Ολα παντα λαμπερα και σικ. Αστραφτερα χωρις ψεγαδια. Προτυπα που μοιαζουν με βαλσαμωμενα χρυσοψαρα μεσα στην ετεροκανονικη, μικροαστικη τους γυαλα. Σαν το κακλαμανοδεντρο και το πνευμα των χριστουγεννων που φετος αντι για τον Αι Βασιλη το φυλαγε η διμοιρια.
Η αληθεια ειναι πως δεν ημουν Αθηνα στις πρωτες πορειες, στις πρωτες καταληψεις. Ολη μου σχεδον η ενημερωση ηταν μεσω ιντερνετ και στη συνεχεια απο τα καναλια. Ειναι ομως αρκετη, ναι ναι ακομα και απο τα καναλια, για να μυριστω πως κατι αλλαζει. Προς τα που ιδεα δεν εχω και ουτε με αφορα η χαραξη ενος ακριβους σχεδιου ή δρομου προς τα καπου. Αυτο που μου κανει το κλικ ειναι η διασπορα οριζοντιων μορφων δρασεις. Καταληψεις, πορειες, συζητησεις, προβολες και οτι αλλο.
Τι αλλο χρειαζομαστε απο περισσοτερη αληλεγγυη, λιγοτερο κλεισιμο στον εαυτο μας και μια καταρχην αποριψη των υπαρχουσων μορφων σκεψης και υπαρξης με τις ιεραρχησεις, τους αποκλεισμους και τις μορφες εξουσιας που φερνουν; Τι αλλο χρειαζομαστε απο μια εξεγερση των σκεψεων. Εξεγερση των επιθυμιων. Εξεγερση των ονειρων. Της διαφορετικοτητας και της πολυχρωμιας. Γιατι μας ταζουν μια γριζα ζωη, "κανονικη" και θλιβερη, χωρις φαντασια σαν μαθητικη παρελαση...