καπου εδω μπερδευω το blog με ημερολογιο....

Εχω ενα βουλιαγμα στο στηθος.

Ενα εκατομυριο σκεψεις μαζι. Για διαφορα θεματα, πολλα.
Μια φιλη κοιμαται ανεμελη στο σαλονι κι εγω μολις εκλεισα το msn.
Μιλουσα με το "αγορι". Και ακουω Norah Jones. Και δεν θελω να κοιμηθω.
Το "αγορι" μου ελεγε διαφορα. Πως εχει μπερδευτει μαζι μου. Πως ειμαι πολυ μυστηριο ον.
Πως εχω αγγιξει τον πυρηνα του. Πως θελει να ρθει εδω αλλα δεν μπορει.
Κι εγω διαβαζα οτι εγραφε και απαντουσα.
Μισες αληθειες μισα ψεματα, το ενα μεσα στο αλλο.
Ηθελα να πω "ελα τωρα" και ελεγα "οι ερωτες ειναι ομορφοι οταν ειναι ελευθεροι".
Ηθελα να πω "θελω το χαδι σου" και ελεγα "χρειαζομαι πιο απτα πραγματα".
Και μια φιλη απο Αγγλια μου λεει "μα εισαι μυστηριο ον". "Δεν εισαι αγορι, το gender σου ειναι ρευστο".

Μμμ, το gender μου ειναι ρευστο. Οπως ολα τα πραγματα αλλωστε.
Πως μπορουν να μη ειναι; Οι ανθρωποι για να νιωθουν ασφαλεις παντα προσπαθουν να τους
βαλουν μια ταμπελα. Να τα ορισουν μεσα στα καθορισμενα, απο τα πριν, πλαισια που εχουν
φτιαξει. Κι οποιοι δεν χωρανε σε αυτα τα πλαισια τι κανουν;
Παιρνουν χαπια, αυτοκτονουν. Ζωγραφιζουν, γραφουν μουσικη, ονειρευονται.
Μπαινουν σε κινηματα και οραματιζονται να αλλαξουν τον κοσμο.

Βρες μου εναν ερωτα ανεπηρεαστο απο αυτα τα πλαισια. Ενα χρωμα, ενα αρωμα, ενα ρουχο.
Κι εγω θα σου πω. Ναι, εδω ειμαι. Εδω θα μεινω, ειμαι οκ τωρα. Μπορεις; Ποιος μπορει;

Η υπαρξη μου ωρες ωρες συρικνωνεται. Αλλες φορες γεμιζει τον ουρανο ολοκληρο.

Ειμαι ενα μυστηριο ον λοιπον. Ολο γριφους και ανεξερευνητα βαθη.

Το "αγορι" στο τελος λεει οτι θα ρθει. (Γιατι να νοιαζομαι;) Με lsd. Προτιμουσα κανα τσιγαρο.
Ας ερθει οπως θελει. Αν αυτο το κανει να νιωθει πιο ανετα. Αν ετσι μπορει να με προσεγγισει
καλυτερα.Ειμαι βολικος ανθρωπος αλλωστε.
Μη το διαβασετε αυτο το post. Παραγινεται εξομολογητικο. Υπερβολικο θα ελεγα.
Και ισως λιγο θλιμμενο. Δεν θλιβομαι παντα. Τουλαχιστον δεν θλιβομαι για πολυ.
Το πρωι κατι θα γινει και ολα θα ναι καλυτερα. Σαν μετα απο περιεργο ονειρο.

"Τα λογια ειναι ευκολα", ειπα. "Γι'αυτο δεν μ'αρεσουν". "Πες τα". Κι αρχισα να λεω.
Πολλα, μεχρι που αδειασα. Και κομπλαρε. Δεν μιλησε για λιγο.
Καποιες φορες οταν σκεφτομαι για μενα, χρησιμοποιω το θηλυκο. Αλλες παλι το αρσενικο.
Οταν μιλαω για μενα συνηθως δεν χρησιμοποιω εμφυλους προσδιορισμους.
Αν το πω αυτο στον "ειδικο" θα μου πει πως ειμαι "κοριτσι".
Καποιοι αλλοι ισως μου πουν διαλεξε. Οπως την περιοδο που δηλωνα bi.
Κι εγω ακομα θα αναρωτιεμαι γιατι. Ποιος ο λογος; Γιατι η γλωσσα να 'ναι θηλεια;
Γιατι να μας κανει σκλαβους της ενω θα επρεπε να ειναι ενα εργαλειο στα δικα μας χερια;
Για να περιγραφει τη δικη μας υπαρξη και οχι να μας περιοριζει;

Διαβαζω πολυ αυτον τον καιρο. Για το σωμα, τη σεξουαλικοτητα, την ιατρικη, την
καθε μορφη παθολογικοποιηση της υπαρξης. Και ψαχνω να μου βρω ενα καλουπι.
Μηπως και αν το καταφερω, μπω μεσα, βολευτω, ολα θα λυθουν και η ζωη θα ειναι απλη.
Μπα. Δεν ειναι ετσι τα πραγματα.
Ασε που οι ανθρωποι το "αλλιωτικο και το απ'αλλου φερμενο" το φοβουνται.
Λες και ταραζει τις δικες τους βεβαιοτητες για την θεση τους στον κοσμο
και λες και αυτο ειναι κακο.

Τωρα νιωθω καλυτερα. Τα λογια δεν ειναι ευκολα αλλα μολις γραφτουν σαν να φευγουν
και οι βαριες σκεψεις μαζι τους.
Τωρα θελω να ξυπνησω και να εχει ηλιο, να απλωσω τα χερια μου και να ρουφηξω το συμπαν
με μια βαθια ανασα. Αυτο που καμια φορα συνωμοτει υπερ μας ή εναντιον μας.
Και ακομα θελω να ρθει το "αγορι", να συνωμοτησουμε μαζι....