αναμοχλευοντας αναμνησεις ή ενα ονειρο που ειδα το 2007

Πρέπει να είναι απόγευμα, με τα χρώματα της δύσης τριγύρω. Είμαι υγρή από την υγρασία της ατμόσφαιρας και από την καύλα. Θα μπορούσε να υπάρχει θάλασσα κοντά. Είμαι ντυμένη με μαλακά ζεστά ρούχα. Ένας μελαχρινός άντρας με πηδάει ενώ κρατιέμαι από τα σίδερα της κούνιας. Τα παπούτσια γεμίζουν άμμο, σίγουρα υπάρχει θάλασσα κοντά, τόση που την νιώθω παντού κολλημένη πάνω μου.

Το έδαφος μεταβάλλεται σε τσιμέντο. Μια γυναίκα εμφανίζεται και μου μιλάει. Ο μελαχρινός έχει εξαφανιστεί και ενώ ντύνομαι στα γρήγορα, αντιλαμβάνομαι πως το πέος του έχει μείνει μέσα μου, κάθομαι σε ένα παγκάκι και το νιώθω ζεστό μέσα μου.

Κρατάω το ζεστό ακόμα αντικείμενο ηδονής μου στα χέρια μου και βρίσκομαι ξαφνικά μέσα σε ένα παντοπωλείο- μπαρ, ξύλινο με κόσμο. Ο παντοπώλης- μπάρμαν το παίρνει και το κάνει σάντουιτς, το τυλίγει σε μια ζελατίνα κα το σερβίρει για φάγωμα.

Ξυπνάω και έχω την εικόνα του πούτσοσαντουιτς, με το μαρούλι στην άκρη, στο μυαλό μου σαν φωτογραφία.