Σκεφτομουν το συμφωνο συμβιωσης, την αρνηση του κυβερνωντος κομματος, αλλα και των υπολοιπων πλην του ΣΥΡΙΖΑ, να δεχτουν την επεκταση της ισχυς του και στα ομοφυλα ζευγαρια. Περα απο το γεγονος πως ειναι ενα αστικο δικαιωμα, που αρνειται απο την πολιτεια σε μια μεριδα πολιτων, αρα αυτο απο μονο του αναιρει την εννοια της φιλελευθερης δυτικης δημοκρατιας, την οποια εχουμε μαθει και αγαπησει 3 αιωνες τωρα, απο τον Ρουσσω και μετα, ανακυπτει ενα αλλο ζητημα στο μυαλο μου. Το ζητημα της ιδιας της σεξουαλικης/εμφυλης ταυτοτητας. Με λιγα λογια τι ειναι αυτο που κανει μεγαλο κομματι της ελληνικης κοινωνιας και των πολιτικων της να αρνουνται το δικαιωμα του γαμου ή της θεσμοθετημενης συμβιωσης σε λεσβιες και αδελφες; Το γεγονος οτι αρνουνται την υπαρξη τους; Ή μηπως το γεγονος οτι μεσα σε ενα ετεροφυλοφιλα οργανωμενο κοινωνικο συστημα η ομοφυλοφιλια και οποιαδηποτε μορφη "παραβατικης" σεξουαλικης ταυτοτητας και συμπεριφορας, οφειλει να μη μιλαει και πολυ, οφειλει να συμβιβαζεται με την θεση της στη γωνια και στο περιθωριο; Γιατι σιγουρα ολες και ολοι ξερουν οτι ομοφυλοφιλοι και λεσβιες υπαρχουν.
Τι συνιστα ομως την ομοφυλοφιλια; Δεν οριζεται ως το αντιθετο της ετεροφυλοφιλιας; Ως το μη "κανονικο" που μας βοηθαει να ορισουμε τι ειναι το "κανονικο", το αρμοζον, το "φυσιολογικο"; Και εφοσον η ομοφυλοφιλια, με την "ανωμαλη" και μη "φυσικη" υπαρξη της, στηριζει την "φυσιολογικοτητα" του ετεροφυλοφιλου μοντελου τοτε ειναι απαραιτητο συμπληρωμα του. Κοινως, η ετεροφυλοφιλια δεν μπορει να υπαρξει χωρις την ομοφυλοφιλια, οπως η μια πλευρα του νομισματος δεν υπαρχει χωρις την αλλη, οπως το αρνητικο δεν υπαρχει χωρις το θετικο. Ειναι και η μια και η αλλη μορφες εκφρασης της σεξουαλικης επιθυμιας αποτελεσμα του δυτικου τροπου σκεψης απο τον 19ο αιωνα και μετα. Αν παμε λιγο πριν, ως δια μαγειας, αυτοι οι οροι δεν υπαρχουν. Ουτε το πως εκαναν σεξ ουτε το πως βιωναν το φυλο τους οι ανθρωποι εχει αμεση σχεση με το τι κανουμε εμεις σημερα.
Οποτε ποιο ειναι το διακυβευμα; Ποιο ειναι το ζητουμενο; Για μενα, η διεκδικηση αστικων δικαιωματων πρεπει να συνυπαρχει με ενα λογο αποδομητικο του ιδιου του κυριαρχου ετεροφυλικου μοντελου υπαρξης. Η φυσικοτητα και η πρωτοκαθεδρια του ειναι που πρεπει να αμφισβητηθουν, οπως και η εννοια της "φυσικοτητας" σε καθε της μορφη. Αν δεν τεθει ετσι το ζητημα, τοτε θα παραμεινουμε οι "φτωχοι συγγενεις" που ζητανε να τους δωθουν λιγα ετεροφυλα προνομια, διατηρωντας το ιδιο το πλαισιο, το συστημα, που χωριζει τα ατομα σε προνομιουχα ή μη, βασει των διακρισεων που το ιδιο παραγει για να διατηρησει και να δικαιολογησει την υπαρξη του ως κυριαρχο μοντελο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου